Beck is een stoere politieagente in New York totdat ze zich laat leiden door haar zwangerschapshormonen. Tijdens haar gedwongen verlof gaat ze een kijkje nemen in Florida bij een huis dat ze onverwachts geërfd heeft. Het huis aan Memory Lane 7 is geweest van Everleigh, een vrouw bij wie Beck vroeger haar zomervakanties doorbracht. Maar Beck leidt aan selectief geheugenverlies. Alle herinneringen aan haar vader die stierf tijdens de aanslagen op 9 september 2001 zijn verdwenen. Ze kijkt dan ook gek op als ze op de begrafenis van Everleigh wordt aangesproken door haar jeugdvriendje Bruno.
Het verhaal wordt wisselend verteld door Beck en Bruno, maar gaat ook terug in de tijd naar Everleigh en Don. Everleigh is haar echtgenoot verloren tijdens een tornado. Ze denkt dat zij niet meer mag leven omdat ze hem dan vergeet. Don doet er alles aan om haar hart te veroveren en richt een kamer met foto’s in om niet te vergeten.
Twee vrouwen die beschadigd zijn geraakt doordat ze iemand verloren van wie ze hielden en die langzamerhand heling vinden. Herinneringen spelen een belangrijke rol in dit verhaal. Beck wil zelfs haar baby weggeven omdat zij haar geen familiegeschiedenis kan geven. Beck heeft vroeger iets van het geloof meegekregen tijdens een Bijbelclubje bij Everleigh, maar lijkt zich later weinig van God aan te trekken als ze ongepland zwanger wordt. Toch zie je bij alle hoofdpersonen een Godsbesef. Alle vier worstelen met hun gevoelens waardoor de lezer zich met een van hen kan identificeren. Ben ik goed genoeg, schuldgevoelens, liefde. Je leert de hoofdpersonen heel goed kennen. Ze maken allemaal hun eigen ontwikkeling door om zichzelf en hun weg in het leven te vinden. Doordat de hoofdstukken ingedeeld zijn op persoon, moet je soms even wachten tot een verhaal verder gaat, maar het sluit naadloos op elkaar aan. De mannen vallen wel heel snel voor de vrouwen en blijven hen vasthoudend veroveren. Toch is het niet zomaar een luchtig liefdesverhaal daarvoor zit er teveel drama in. Heel indrukwekkend hoe de eerste zinnen: “Ze was niet bang voor het donker. Maar het licht? Dat vond ze angstaanjagend.” op het eind van het boek herhaald worden en de ontwikkeling aangeven: “Het was één uur ’s nachts, een bekende tijd voor Beck. Ze kende de nacht. maar nu zag ze ook de schoonheid van het licht dat door de duister heen scheen.” Een meeslepend verhaal met veel diepgang over herinneringen en tweede kansen.
Persoonlijk is het niet mijn meest favoriete boek van Rachel Hauck. Ik houd meer van haar romantische boeken zoals Er was eens een prins, die is verfilmd, en Een prinses voor altijd. Ze schreef ook De bruidsjurk, De trouwkapel en De bruidswinkel. Het huis op nummer 7 verscheen in oktober 2019 bij KokBoekencentrum. De Engelse titel is The memory house.
Koop deze roman hier via bol.com.
Hemelse boeken 